Οι «συμμαθητές» μου ή οι γεννημένοι τη δεκαετία του έρωτα και της επανάστασης

Πριν λίγες ημέρες έλαβα ένα mail με θέμα:
REUNION 2010 ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΛΑΙΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ ΤΑΞΗ 1980 . 30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.
Τα συναισθήματα της παρέας των διοργανωτών-ηθικών αυτουργών
και οι απαντήσεις των συμμαθητών που δήλωναν «παρών»,
με κατέκλυσαν:
ενθουσιασμός, προσμονή, χαρά, διάθεση 18χρονων
που οργανώνουν «κοπάνα» καλοκαιρινό Σάββατο βράδυ.
Εμείς, τα «παιδιά» (της nouvelle vague) της δεκαετίας του '60,
χωρίς βιώματα εθνικών πολέμων και εξεγέρσεων, χωρίς θυσίες και ηρωισμούς,
ζήσαμε μια παρατεταμένη εφηβεία που τώρα ωριμάζει και αποδίδει σε πολλούς τομείς.
Ίσως φταίει ότι γεννηθήκαμε πάνω στην άνθηση της ροκ μουσικής,
στη γενιά των λουλουδιών, στην πρώτη ανθρώπινη επίσκεψη στο φεγγάρι,
στο Μάη του ’68, στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών,
και άλλων σημαντικών ιστορικών γεγονότων –
στη γενιά της ειρήνης και του ένοπλου αγώνα –
στη γενιά εντέλει του έρωτα και της επανάστασης.
Και να ’μαστε τώρα·
ούτε νέοι ούτε γέροι,
αρκετά ώριμοι όμως πλέον,
που ξαναβρισκόμαστε με τις ρυτίδες μας και τις εμπειρίες μας,
αλλά με τη διάθεση και το κέφι τελειόφοιτων
που ετοιμάζονται για την πενταήμερη εκδρομή στη Ρόδο (θυμάστε;).
Ανυπομονώ να σας ξαναδώ «συμμαθητές» μου
και μην ξεχάσετε: να βάλετε κατάλληλα παπούτσια για χορό.