Κάτω απ' τη μαγεία της αυγουστιάτικης πανσέληνου

Φέτος το καλοκαίρι, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και διακοπών, ταξίδεψα σε τόπους καταγωγής και άγνωστες γωνιές της Ελλάδας.
Στην πρασινογάλαζη Λευκάδα. Από το κατάφυτο χωριό που μέναμε, κρυμμένο στις ελιές και τα κυπαρίσσια μέχρι τα κρυστάλλινα νερά του Ιονίου Πελάγους.
Διασχίσαμε το δυτικό κομμάτι της Πελοπονήσσου, ανάμεσα από φιλόξενα χωριά, δαντελωμένα από τις ακτές της και το καμένο δάσος του Καϊάφα, φτάσαμε στα κάστρα της Μεθώνης και της Κορώνης, πέτρινοι φρουροί του πολιτισμού μας· ανεβήκαμε τον μυθικό Ταϋγετο για να καταλήξουμε στη βυζαντινή νεκρή πολιτεία του Μυστρά.
Πλεύσαμε προς την Κρήτη. Η ωραία μεγαλόνησος, με τις αντιφάσεις της, συνδυάζει τον πανάρχαιο πολιτισμό με τον σύγχρονο τουρισμό. Τα Μάλια, τουριστικό θέρετρο, στηρίζουν πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Κράσι, τόπο παραθερισμού του «παππού» Ν. Καζαντζάκη, φέτος αφιερωμένο σε κομμάτι έργου του σπουδαίου σκηνοθέτη Θ. Αγγελόπουλου.
Καταλήξαμε στη Λέσβο. Από την αρχοντική Μυτιλήνη διασχίσαμε το νησί, μισό πράσινο, μισό βραχώδες. Οι αντιφάσεις αυτής της χώρας χαρακτηριστικές ακόμη και στη γεωλογία της.
Φτάσαμε στη Σκάλα Ερεσού. Αυτό το καλοκαίρι ο πολιτισμός ταξίδευε και στο Βόρειο Αιγαίο.
Ο φιλόξενος τόπος με τις ταβερνούλες και τα οικογενειακά δωμάτια προς ενοικίαση, τα γκριζομπλέ πεντακάθαρα νερά και τον απόηχο της λυρικής ποίησης της Σαπφώς, μας υποδέχτηκε για την παρουσίαση έξι θεατρικών έργων με θέμα το νησί, στην αυλή ενός πέτρινου παλιού σχολείου, με προσηλωμένο κοινό σαν σε εκκλησία στο κατάμεστο προαύλιο, το ασέληνο βράδυ του Αυγούστου.
Το τέλος του ταξιδιού μάς βρήκε στη νότια Εύβοια, στο χωριό Στύρα. Ο άλλος τόπος καταγωγής μου εκτός από την Κρήτη. Ό,τι και αν γράψω για το λίκνο της νεανικής μου ξενοιασιάς, θα σκιαστεί από τη στάχτη της φωτιάς που πυροδότησε κάποιο δολοφονικό χέρι με το φύσημα του πρώτου μελτεμιού.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με εκπλήσσει.
Ας προφυλάξουμε αυτό το υπέροχο κομμάτι γης που μας έτυχε να ζούμε.
Η ομορφιά της είναι ακόμη απερίγραπτη – παρόλες τις προσπάθειες άλωσής της.
Κρατώ σαν καλοκαιρινή ανάμνηση τη φράση του γέροντα νησιώτη, που κτύπησε τη μαγκούρα του στο πλακόστρωτο μετά το θεατρικό αναλόγιο, και βροντοφώναξε:
«Αυτό που είδα απόψε ήταν μαγεία».

ΥΓ. Η ωραία κυρία Αγγέλα Σωτηρίου, ψυχή των εκδόσεων Ψυχογιός, γέννησε σήμερα το μεσημέρι, 24 Αυγούστου, το γιο-άγγελό της. Κάθε καλό να τους συντροφεύει.