Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Ένα σχόλιο του Αντώνη Μποσκοϊτη για την «Ιερή Πόρνη»

πρόσεχε-την-ιερή-πόρνη-του-γιάννη-σολδάτου

Τρεις πόρνες αφηγούνται τα κατορθώματα, τους πόθους και τα όνειρά τους. Οι δύο είναι σχετικά άπειρες και πρωτόβγαλτες στο κλαρί, η μία ωριμότερη και άρα πιο περπατημένη. Είναι τελικά πόρνες ή ηθοποιοί, οι οποίες κλήθηκαν να ερμηνεύσουν το ρόλο αυτό εν είδει μονολόγων; Το μαθαίνουμε στο τέλος όταν ο σκηνοθέτης, που ήταν πελάτης της πρώτης και δημοσιογραφικός ανακριτής της δεύτερης, δίνει εντολή για μία ακόμη πρόβα, αλλά όχι μπροστά στα μάτια των θεατών τούτη τη φορά.
Την Ιερή Πόρνη που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Γιάννης Σολδάτος παρακολούθησα χθες βράδυ στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, έναν από τους ωραιότερους χώρους του κέντρου της Αθήνας. Δυστυχώς ήταν η προτελευταία παράσταση της σαιζόν, οπότε όσοι θελήσετε να τη δείτε, απόψε είναι η τελευταία ευκαιρία!
Ο τίτλος του έργου δεν είναι διόλου τυχαίος, παρμένος σίγουρα από την ταινία Πρόσεχε την Ιερή Πόρνη του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Η σκηνοθεσία, άλλωστε, του Σολδάτου είναι λιτή και παραπέμπει σε ταινία δωματίου με το ντεκόρ να αποτελείται βασικά από το κρεβάτι του πληρωμένου έρωτα. Ο έντονος κόκκινος φωτισμός είναι ακόμη μία ευθεία παραπομπή, όχι τόσο στους οίκους ανοχής, όσο στα Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ, δηλαδή σε ακόμη ένα φασμπιντερικό υπαρξιακό δράμα.
Κι όμως ο Σολδάτος κρατάει το δράμα για τα τελευταία λεπτά της παράστασης. Διότι σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της κυριαρχεί το χιούμορ, ένα χιούμορ βιτριολικό για την Πόρνη Ελλάδα που αργά ή γρήγορα θα την πηδάνε Γερμανοί και Αμερικανοί, όπως εξομολογείται χαρακτηριστικά η έμπειρη πόρνη στον δημοσιογράφο-βιογράφο της. Η συγκεκριμένη πόρνη θα μπορούσε να είναι η πιο κωμική εκδοχή της Γυναίκας της Πάτρας του Γιώργου Χρονά.

Μέσα από καλοστημένες και τολμηρές ερωτικές σκηνές, που χρωστάνε πολλά στη φιλμογραφία του Νίκου Κούνδουρου ή, σωστότερα, στη μεγάλη φιλία του Σολδάτου με τον Κούνδουρο, ο συγγραφέας κάνει τελικά ένα πικρό σχόλιο για τη φασιστική επιβολή εξουσίας του εκάστοτε σκηνοθέτη στους ηθοποιούς του, θίγοντας ταυτόχρονα το αναξιοπρεπές του επαγγέλματος του ηθοποιού.
Στο ύψος των περιστάσεων στάθηκαν και οι τέσσερις ισότιμοι πρωταγωνιστές της παράστασης: η Έφη Βενιανάκη, η Βίκυ Κάββουρα, η Κατερίνα Τσιρτσώνη και ο Μάνος Τσούτης. [...]
Εξαιρετική ήταν η Βενιανάκη στην πρώτη, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, επανεμφάνισή της στο θέατρο....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου